05 mei 4 mei: een historische dag voor Italië

Na precies 55 dagen lockdown is fase 2 op 4 mei van start gegaan en mogen we eindelijk terug ons huis uit. Een historische dag voor Italië en zijn inwoners die serieuze opofferingen hebben moeten doen. Een gevoel van bevrijding alsof je vrij komt uit de gevangenis of wanneer de oorlog over is. Daarmee wordt dit gevoel waarschijnlijk het best omschreven.

Heel wat Italianen en buitenlanders die er wonen zoals mijzelf, keken dan ook enorm uit naar deze dag en planden een bezoek aan familie (vrienden mogen nog niet), een fietstocht, een wandeling in het park of in de stad, een ijsje, een koffie aan de bar, een meeneempizza of dergelijke.

Een koffie staand aan de bar is nog niet toegelaten maar dat houdt Italianen niet tegen om deze typische Italiaanse gewoonte terug op te nemen. De meeste bars laten slechts 1 persoon tegelijkertijd binnen die dan zijn koffie, cappuccino, café latte of 1 van de vele varianten mee naar buiten neemt en hem daar op drinkt. Een Italiaanse koffie drink je immers al rechtstaand.

Vooralsnog is het dragen van een mondmasker verplicht behalve wanneer je natuurlijk aan het sporten bent. Vandaag toch enkele mensen tegengekomen die aan het lopen waren met een mondmasker. Weten ze het niet of willen ze liever geen enkel risico lopen? De belangrijkste regel is afstand houden, minimum 1 meter.

Ook ik heb natuurlijk geprofiteerd van het einde van de lockdown en heb een fietstocht gedaan van een 3tal uren. Feitelijk mochten we hier in Toscane al sedert 1 mei fietsen of wandelen in openlucht maar dan enkel in de gemeente waar je woont en aangezien mijn gemeente maar zeer klein is, is de fietstocht op 1 mei er ééntje geweest van 1 uur.

Toen was het ook al een gevoel van bevrijding maar vandaag laaiden de emoties veel meer op. Een ongelooflijk maar tegelijkertijd toch ook wel vreemd gevoel dat je toch wel hard doet beseffen hoe gelukkig we mogen zijn dat we ons in deze maatschappij vrij kunnen verplaatsen. Helaas is dit niet het geval in alle landen.

Hoe dan ook was het genieten in de zon langs de smalle weggetjes omgeven door de talrijke wijnvelden die stilaan groener en groener worden. Af en toe heb ik eens gestopt om van het prachtige landschap te genieten, misschien rijd ik de volgende keer naar Siena om er een ijsje te kopen maar dan moet ik natuurlijk mijn mondmasker meenemen.

Op deze historische dag heb ik natuurlijk ook naar het journaal gekeken, zelfs 2 keer: naar het middagjournaal en naar het avondjournaal. Praktische de ganse uitzending beelden van de grootste steden, hoe de mensen zich voelen na de lange periode van lockdown en hoe ze de maatregelen opvolgen.

Het viel meteen op dat alles nog redelijk rustig is, de schrik zit er blijkbaar toch nog in bij vele mensen en om eerlijke te zijn ook ikzelf heb toch nog wat schrik. Niet zozeer om zelf het Coronavirus te krijgen maar wel dat er een heropflakkering zou gebeuren en dat we opnieuw in een lockdown periode zouden terechtkomen.

De onzekerheid na de lockdown

De komende weken zijn cruciaal, zal iedereen de maatregelen opvolgen en zijn ze voldoende om dit smerige virus te overwinnen? Wanneer zal fase 3 starten en wat houdt deze fase in?

Wanneer mogen we het land uit en kan ik mijn Belgische familie en vooral Belgische vriendin terugzien? Wanneer zullen er terug gevlogen worden op Italië?

Vragen die echter alle Italianen al enkele weken bezighouden: wanneer kunnen restaurants en pizzeria’s terug opengaan? Wanneer kunnen we terug naar de kapper? Wanneer gaan de winkels terug open?

Kunnen we dit jaar wel naar de zee? Zullen de buitenlandse toeristen wel terugkomen dit jaar?

Voor een land als Italië dat voor een zeer groot deel van het toerisme leeft is het absoluut noodzakelijk dat alle mogelijke maatregelen getroffen worden om de toeristen die zullen komen de garantie te kunnen geven dat ze hier veilig kunnen verblijven tijdens hun verlofperiode.

De regering is aan het nadenken om een cheque te geven aan alle gezinnen waarmee ze dit jaar mee zouden kunnen op vakantie gaan in eigen land om zo de zwaar getroffen sector te helpen. Dit is inderdaad een goed idee voor het toerisme in eigen land maar daarmee komen de buitenlanders nog niet terug.

En de vraag is natuurlijk of veel buitenlandse toeristen wel zin zullen hebben om veel geld uit te geven om op een camping te verblijven waar ze het zwembad niet zullen mogen gebruiken, waar enkel afhaalmaaltijden mogelijk zullen zijn, waar geen evenementen of groepsactiviteiten mogen plaatshebben en waar je misschien wel een mondmasker zal moeten dragen.

Zullen ze zin hebben om in een stad zoals Firenze te verblijven waar de kans nog groter is dat ze met een mondmasker moeten rondlopen en in een restaurant naar elkaar moeten kijken achter plastiek glas?

Natuurlijk zijn dit allemaal hypotheses maar om eerlijk te zijn ik zou toch verkiezen om eens een jaartje in eigen land te verblijven of toch af te wachten wat de komende weken, maanden zullen brengen.

De gevolgen van dit Coronavirus zullen dit jaar een enorme weerklank hebben op het toerisme en de wereldeconomie in het algemeen. Toeristen zullen slechts mondjesmaat terugkeren en de vrees dat er veel faillissementen zullen volgen in de nabije toekomst is helaas realistisch.