23 mrt Locals in Toscane tijdens het Coronavirus – Nathalie Baars

In December hoorden we op televisie en radio dat er in China een nieuw virus was.

Ik dacht er niet zo bij na want het was ver van mijn bed show en ik ging gewoon verder met mijn dagelijks leven. Op dat moment was ik werkloos, heb in December promotiewerk gedaan op het vliegveld van Florence en mede dankzij het promotiewerk ben ik op het vliegveld terecht gekomen, alleen wist ik dat nog niet op dat moment.

Half Januari heb ik te horen gekregen dat ik was aangenomen door Vueling als “grondstewardess” op de luchthaven van Florence. Eerst voor 2 maanden tot 31 Maart 2020. Eind Januari ben ik begonnen met de training/stage bij Vueling.

Nathalie aan het studeren voor Vueling tijdens de quarantaine

Februari de eerste geruchten

Een paar weken later, ik was volop bezig met mijn training voor Vueling, kwamen de eerste nieuwsberichten over het Coronavirus dat zich aan het uitbreiden was. Op dat moment was ik er nog steeds niet zo erg mee bezig want ik had wel wat anders te doen. Op een gegeven moment moesten we op de luchthaven een formulier ondertekenen voor de gezichtsmaskers.

Ik weet nog dat ik mijn ouders belde terwijl ik op het treinstation van Florence aan het wachten was op mijn trein en zei dat wij ook een masker konden krijgen. Mijn vader zei gelijk al die moet je nemen want je weet nooit waar het goed voor is. Toen dacht ik nog, het zal niet zo fout lopen. Al mijn collega’s op het vliegveld hadden een handtekening gezet dus ik dacht dan zet ik ook maar mijn handtekening. Nog steeds ging ik verder met mijn leven alsof er niks aan de hand was.

onze eerste mondmaskers

Op het moment dat de maskers kwamen was het virus in Noord Italië volop mensen aan het besmetten (dat was eind februari). Toen begonnen we er toch wat meer over na te denken, maar nog ging het dagelijks leven gewoon verder. We wasten vaker onze handen en we hadden een speciaal ontsmettingsmiddel om onze handen mee te ontsmetten op het vliegveld zowel voor personeel als voor passagiers.

Vliegtuigen met slechts 4 passagiers

In die week werden alle passagiers die van buiten Italië kwamen al gecontroleerd op het vliegveld of ze het virus hadden en zag je steeds meer passagiers rond lopen met het gezichtsmasker. In de helft van de eerste week van Maart kwam ik na 3 dagen vrij te zijn geweest weer op het vliegveld. 1 van de 2 bars was dicht, de vliegtuigen werden al leger en er waren veel minder passagiers dan normaal. Na een paar dagen was het vliegveld zo goed als uitgestorven.

Op donderdag 6 Maart moest ik weer werken na 2 dagen vrij te zijn geweest en heb ik samen met mijn collega in het systeem bekeken hoeveel passagiers er hadden gereserveerd voor een plaats in het vliegtuig. We hadden in die tijd standaard 50/60 passagiers die gewoon niet op kwamen dagen dus vliegtuigen vertrokken zo goed als leeg.

In een vliegtuig van Vueling gaan 144 passagiers.  In het systeem stonden voor bepaalde vluchten maar 8 of 4 passagiers geboekt dus zo dramatisch was het. Wij gingen gewoon verder met ons werk want we hadden nog steeds vluchten die wel gewoon vertrokken.

Van kwaad naar erger

9 maart 2020

Mijn collega’s van de check in die in dienst waren van het vliegveld werden er uit gegooid want hun contract liep af en het werd niet verlengd vanwege de situatie. We waren met zijn allen bij de gate van onze laatste vlucht van die dag. Ik wist nog steeds nergens van en toen hebben we afscheid genomen van onze collega’s.

Daarna zijn we naar ons kantoor gegaan want we moesten alle vluchtgegevens nog invoeren in de computer, ik was met de laatste vlucht bezig van die dag en toen kwam mijn collega binnen lopen, ik heb gehoord van onze supervisor dat wij jullie niet meer mogen begeleiden tijdens de werkzaamheden en we mogen elkaar niet meer tegen komen in het kantoor omdat we een meter afstand moeten houden en dat kan niet op deze manier dus de diensten worden zo in gepland dat we elkaar niet tegen komen.

Tegen mij en mijn andere collega die ook in training was zei ze dat we vakantie dagen moesten opnemen. Het zat er wel een beetje aan te komen maar op dat moment was het een complete verassing en ik moest het allemaal even op me in laten werken. Om me af te reageren heb ik gegevens in de computer gezet voor mijn collega die ons zou aflossen terwijl mijn werkdag er eigenlijk al op zat.

Uiteindelijk ben ik toch maar richting huis gegaan. In de trein heb ik de secretaresse van het hoofdkantoor in Rome gebeld en die zei blijf alsjeblieft thuis, ga uit rusten en ga maar studeren tot 15 maart.

Die dag ben ik nog naar de Coop geweest samen met mijn vriend om boodschappen te doen. Wisten we toen veel dat het de laatste keer zou zijn dat we dit samen konden doen.

In quarantaine net als de rest van Italië

10 maart

Er was nog markt in mijn woonplaats dus heb ik nog een rondje over de markt gelopen. Er waren veel minder marktkraampjes dan anders. ’s Middags ben ik nog in het park gaan zitten om wat te studeren. ’s Avonds kregen we een bericht via whatsapp dat de andere collega’s ook vakantiedagen moesten op nemen want vluchten werden geannuleerd.

Werknemers van de stad bezig met het ontsmetten van het centrale plein van Figline Valdarno

11 maart

Ik kreeg van de politie te horen dat ik niet meer mocht reizen. De nieuwe wet was dat je alleen nog mocht reizen om boodschappen te doen, en dat alleen maar 1 persoon per familie. Je mocht reizen als je naar je werk moest of naar de apotheek of voor een noodgeval naar familie maar enkel op vertoon van een ingevuld formulier. Alle winkels en restaurants waren vanaf dat moment dicht in heel Italië. Vanaf die dag ben ik 3 dagen mijn huis niet meer uit geweest.

12 maart

Via facebook en whatsapp heb ik vernomen dat het vliegveld van Florence dicht zou gaan tot 25 maart.

Weekend van 14 en 15 maart

Voor het eerst na 3 dagen op gesloten te zijn geweest in mijn eigen huis eindelijk naar buiten, vlakbij huis zijn we buiten gaan zitten want het was mooi weer. Voor mij was het alsof ik als gevangene weer op vrije voeten was en dat ik voor het eerst naar buiten mocht, ook al was het vlakbij huis. Ik begrijp nu wat oude mensen door maken die dag in dag uit alleen in huis zitten.

16 maart

Mijn vriend was die dag jarig dus om de tijd te doden heb ik een appeltaart gebakken en een Italiaans gerecht voor hem bereid. ’s Avonds heb ik restaurantje gespeeld voor zijn verjaardag. De tafel was mooi gedekt, en we hadden een voorgerecht, een hoofdgerecht, een toetje en een Limoncello.

18 maart

Een e-mail bericht van Vueling. Het contract van 2 april tot 30 september is geannuleerd. Alle alarmbellen gingen rinkelen. Mijn manager gecontacteerd en die wist geen antwoorden op mijn vragen. Ik moest alleen een formulier ondertekenen dat ik toestemming gaf dat mijn contract geannuleerd werd. Ik was verdrietig en razend op het virus.

19 maart

Een nieuw gesproken bericht via whatsapp van mijn supervisor. Het formulier moet ondertekend worden want dan krijgen jullie geld van de staat wat op het loon wordt aangevuld, daarna kunnen jullie een uitkering aanvragen. Als de situatie verbetert nemen we iedereen weer aan, maar tot eind april zit iedereen thuis.

Thuisblijven is de boodschap

Wat ik het ergst vond van de situatie op de luchthaven was dat alles zo leeg en stil was. Passagiers die niet op komen dagen omdat ze bang zijn om te vliegen, of dat ze niet meer terug komen of gelijk in quarantaine moeten, zien dat er steeds meer vluchten gecanceld worden, een bar die dicht gaat, door de terminal lopen en gewoon geen mens zien.

Personeel van de winkels die niks te doen hebben omdat ze geen klanten hebben, aan boord gaan van een vliegtuig en zien dat het vliegtuig praktisch leeg is. Heel apart en triest.

Op het moment zitten we met 60 miljoen Italianen in quarantaine, blijft iedereen zoveel mogelijk binnen en hebben we meer tijd voor elkaar en maken we er met zijn allen het beste van. Ik woon in een flatgebouw, dus bij de buren aan de overkant zag ik dat iedereen zijn ramen ging lappen, gordijnen gingen wassen en andere schoonmaakklusjes gingen doen.

Afgelopen weekend was het mooi weer en was het alsof we op een camping waren want iedereen was met elkaar aan het kletsen vanaf het balkon.

Waar het op neer komt, in de begin periode dacht ik er niet zo veel bij na, maar als het zo dicht bij komt en je ziet op facebook filmpjes van Italianen die op het balkon staan te zingen en de politie die je een waarschuwing geeft weet je dat het echt menens is.

Mensen in Nederland kunnen op dit moment nog hun huizen uit, wandelen, naar de supermarkt gaan etc. Wij kunnen dat niet meer vanaf 9 maart. Vorige week zondag hoopte ik echt zo dat ze de scholen in Nederland zouden sluiten wat ze gelukkig uiteindelijk ook hebben gedaan.

Ik maakte me in het begin ook zorgen om mijn ouders en familie in Nederland. Tegen mijn vader heb ik gezegd dat hij op zijn werk een gezichtsmasker moet dragen. Gelukkig doet hij dat ook, ze zoeken zelf al weinig contact met andere mensen als ze thuis zijn. Dat zou iedereen moeten doen.

Als Italianen het kunnen die gewend zijn om ’s avonds en ’s middags op de terrasjes te gaan zitten en te socializen dan kunnen Nederlanders het ook. Denk niet alleen aan jezelf maar ook aan anderen. We moeten het samen doen. Dat doen we hier in Italië ook! En geloof mij voor Italianen is het een hele opgave om niet hun huis uit te gaan!

Wat ik aan alle Nederlanders wil mee geven, ik begrijp dat het niet leuk is om in quarantaine te moeten maar blijf in Godsnaam zoveel mogelijk thuis, dat is het beste voor iedereen. Italië staat er economisch al niet zo best voor, dat weten we allemaal, maar de staat heeft voor de gezondheid van de burgers gekozen.

Zoals Wilders al zei, er gaan nu mensen dood en jullie willen geen lockdown dat vind ik heel kwalijk. Helaas moet ik hem wel gelijk geven. Dit monster moet de wereld uit!